de te hoge deur, op de voorgrond het losstaande muurtje...
en... een blik in voorheen onze slaapkamer, nu hoofdkwartier van opnze oost europese vrienden...
Maandagochtend. Fijn. Lekker rustig. Beetje administreren, huisje schoonmaken en bloggen. Wat wil een mens nog meer als de zon zo lekker schijnt als vandaag? Ik voel alweer een hoog Margiet gehalte in deze post sluipen...
Maar goed, de eerste week zit erop, nu moeten we dóór. Arijjan heeft vanaf vandaag een nieuwe
ploeg. Kijken hoe dat werkt. Was er dan iets mis met de oude? Waarom weten we dat niet? Ach, je hangt de vuile was nou eenmaal liever niet op straat voordat ie weer schoon is en nog meer van die prachtige tegelwijsheden...
Toen anderhalve week geleden de 'opzichter' van zijn ploeg arriveerde was Arijjan redelijk blij. De jongen leek over genoeg kennis te beschikken om een en ander binnen de gestelde tijd gedaan te krijgen, had zijn materialen voor elkaar en hij mocht hem geloof ik ook wel. Schrikken was het pas toen de Tjoolse werkmannen aan kwamen. Jong waren ze en zelfs met een breekijzer omgaan ging ze niet makkelijk af. Nou weten we natuurlijk (ik heb niet voor niks 'Nachtegaal en zonen' geschreven; theoretisch weet ik van alles), dat er in de bouw nou eenmaal van alles mis gaat. Maar als er iemand is die weet hoe je een breekijzer vast dient te houden dan is het mijn geliefde wel en al snel verscheen er een diepe rimpel tussen zijn ogen. Fouten stapelden zich op.Muurtjes bleken niet goed gemetseld, een deur was zelfs veel te hoog (ongeveer 30 centimeter hoger dan de deur er tegenover, zodat je het met het blote oog zelfs gelijk ziet) gemaakt want niet gemeten en het geheel ging nogal traag. Al met al een klassieke oosteuropese nachtmerrie, die je natuurlijk niet gelijk onder ogen wenst te zien maar die je wel blijft achtervolgen. Want wat doe je met jongens die met 1 doosje gereedschap en een heleboel bier elke ochtend een kater hebben?
Ondertussen was er ook een meevaller, de jongen die de verwarming doet (overigens ook onderdeel van de ploeg uit slowakije) blijkt wel snel en afgelopen zaterdag zat met de Nederlandse aannemer de ventilatie er zo in.
Lang verhaal en gedoe, stress, slapeloze nachten en heen en weer gemail en gebel met het moederbedrijf, maar uiteindelijk zijn de twee hele vriendelijke jongens die eigenlijk helemaal geen bouwvakker lijken te zijn gisteren vertrokken, blijft de andere jongen en zijn dit weekend de nieuwe jongens, waaronder de opzichter zelf, aangekomen om verder te gaan. Is dit een drama? Nee hoor, kwa bouw niet echt. Afgelopen week was geen man over boord; het begin is toch nog veel slopen en werk waar je niet superveel voor hoeft te kunnen, maar het leek ons geen goed idee om deze jongens veel zichtwerk te laten doen. Dat wegsturen, dat was een ander verhaal en Arijjan zat er ook best wel mee. Je mag die jongens graag, maar ja, ze kosten ook geld. En uiteindelijk wil je niet in een huis wonen waar na een jaar of twee alles gaat lekken, afbladderen of scheef blijkt te zitten.
Een korte update ('Had je me gebeld? ... Is een wereld van verschil hier. tuut, tuut, tuut) leert dat het een goede beslissing was en alles nu op rolletjes loopt.
Naast alle verbouwzaken zijn Yeshe zijn vlekjes weg aan het trekken, dus ook dat is echt heel erg fijn. En gaat Bodhi zijn laatste week voor de vakantie in. Zondag gaan de jongens en ik naar schiermonnikoog en daar hebben we erg veel zin in. Betrouwbare bronnen (zij die al op de camping zitten) laten weten dat het heerlijk is en vooral mugvrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten