Deze winter duurt en duurt maar. Toch is Arijjan met de kinderen naar buiten getogen. Deels omdat ik nog wat scenes moest herschrijven, maar vooral ook, omdat het niet leuk is voor hen en onszelf als ze maar de hele dag in huis hangen. Dus bleef ik alleen in de warme woonkamer met mijn nieuwe laptop (Yeah! foto door de webcam gemaakt van de mannen voeg ik zo bij) om aan het werk te gaan.
En dan ben je klaar.
Stilte.
Niet veel te doen en toch eigenlijk wel.
De was zou natuurlijk kunnen, nog wat poetsen. maar wie heeft daar zin in met zulk gemiezer buiten? Toch maar wat gedweild en de haard aangedaan. Kip uit de vriezer gehaald.
Nog niemand.
Bellen
geen gehoor.
Toen ontving ik een telefoontje van Arijjan.
Hoera! Dacht ik, dan weet ik in ieder geval waar ze zijn.
Maar het was een per ongelukje. Er waren geluiden van een tv programma oid. (gelukkig, ze zitten binnen) en geen antwoord op mijn geroep.
Dus nu weet ik nog niet wat ze doen.
En daar droom je steeds van, die rust, maar nu mis ik ze.
Wat lekker binnen bij de haard is toch leuker als je samen bent.
Zou het komen omdat ik geen valentijns cadeautjes heb gegeven?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten