Een versie afronden vind ik altijd feestelijk. Zeker bij voetbalvrouwen, waar ik een tijdje bezig ben met de scripts, is het lekker om op send te drukken en jezelf even vrij te geven. Al is het maar een middag. Want de volgende wacht. Ook dat is prettig, want dat houdt in dat er meer werk is en dus geld om rekeningen te betalen. En nieuwe jurkjes.
Maar niet leuk is het, als je eigenlijk het gevoel hebt dat je een slechte moeder bent omdat je werkt. Daar heb ik niet zo heel vaak last van. Uit ervaring weet ik, dat ik minder goed functioneer als ik niet werk. Dan ben ik nog moeier dan gewoonlijk en kribbig, omdat ik van mezelf geen jurkjes mag kopen. want wie niet werkt geeft niet uit.
Ik hoef me ook niet vaak een slechte moeder te voelen, want ik heb twee heel gezonde kinderen, meestal. En die kinderen zijn heel blij met de opvang waar ze heen gaan. Ze hebben er vriendjes en leren er van alles. natuurlijk balen ze er wel eens van dat ze niet de hele dag tv kunnen kijken, maar dat mag thuis ook niet. Behalve als ze ziek zijn. En dat is nu een beetje het geval. Bodhi niet echt, die voelt zich niet optimaal, maar wie wel met die regen. Yeshe is deze dagen een ander verhaal. Hij heeft een zware verkoudheid die tegen de griep aanhangt. Het liefste zou hij op schoot zitten, míjn schoot en Diego de dierenredder kijken de hele dag. En dat kan dus niet nu. vandaag in ieder geval kon het echt even niet. Want de dode lijn moest gehaald worden. En dus voelde ik me een vreselijke moeder. Zo'n zieligerd met snot achterlaten tussen zijn vrienden, niks aan. Dus wat doe je dan? Schrijven, natuurlijk. En af en toe spijbelen. En speelgoed sites bekijken. Met diego speelgoed. En nou ben ik klaar. Een moeder met een plan. Want ik haal hem eerder op. En dan rijden we naar de kinderblokker. en dan hoop ik dat ze nog een Diego setje hebben. Zodat ik mijn slechte moederschap af kan kopen. Dan maar een keer geen jurkje. En eigenlijk nog steeds geen goede moeder. Maar wel een blij kind, hopelijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten