in bad

als het goed is gaan we dit weekend terug. Op alle fronten heerlijk. Alleen zal het wel wennen zijn dat de jongens na 1,5 jaar een ikea doos delen opeens een echt bad gaan krijgen :)

keukenkastjes

na een kort beraad is besloten dat de kastjes helemaal kaal gaan, terug naar het hout enzo
dan hoeft niemand daar meer wakker van te liggen...

woody

Tijdens de afgelopen maanden is mij weer eens van alles duidelijk geworden over mezelf.
Zo blijkt het vermoeden dat ik geen optimist ben waarheid en heb ik een nóg hoger Woody Allan gehalte dan ik al vreesde. Stof en bouwvakkers kan ik wel mee omgaan, maar niet heel makkelijk. Eigenlijk vind ik ze een beetje griezelig en zou ik ze het liefst uit de weg gaan. Flexibel ben ik ook al minder dan ik dacht; al dat verhuizen en zigeuneren maakt me eerder een hysterisch aangelegde mopperkont dan een vrolijke opgeruimde survivalmamma. Terwijl ik van te voren toch echt had gedacht dat ik me in de romantiek van de situatie zou wentelen. Vandaar dat mensen me, helemaal na het lezen van blogposts, zorgelijk aankijken en vragen of het wel goed met me gaat. Jawel hoor, ik hou er blijkbaar gewoon van om neurotisch te doen en daarover te schrijven. Zelfgeobscedeerde gedachten over vooral mij en niet eens heel erg mijn gezinsleden.

In die traditie maak ik me vandaag weer eens druk over van alles. Een hele lijst dingetjes moeten er nog gedaan worden (naast grotere zaken als het tegelen van badkamer 2 en het stuuken van een aantal muren, plus schilderwerk, schilderwerk, schilderwerk) wc bril hangers, lampen en gordijnrails moeten opgehangen worden. voor we erin gaan moet ik de vloeren in de olie doen, maar dat kan pas als de mannen weg zijn, etc etc. Ik bespreek het met Mark, de enige engels sprekende slowaak en hij zucht en zegt, dat is goed, ik weet alleen niet wanneer.
En dan.. de keuken.
Wit moest ie niet blijven bedachten we al een tijd geleden. Ik schaam me daar erg over. Want jezus, bedenk dat dan van te voren, mens. Maar goed, mijn fout, dus ik moet het herstellen. Nou was de vraag, gaan de keukendeurtjes naar de loog? Of doen we het met afbijt? Of schuren?
Ik ben vandaag begonnen met afbijt (zie de post hiervoor) en het resultaat leek best wel op wat ik wilde kwa whitewash. Maar nu is nou eenmaal weer het 'échte hout' als gedachte in mijn hoofd geslopen. Is dat niet nóg veel mooier? moet het helemaal afgebeten of toch naar de loog? Of is dit, wat ik origineel bedacht had, echt mooi?
Als de Woody die ik blijk te zijn tob ik hierover. En geniet ondertussen maar van deze fase, want de whitewash is in ieder geval mooier dan dat massieve wit...

afbijttestjes

appeltjes pluk in benschop

een kleine schier reunie in benschop

en nog meer plaatjes

het schiet op, zoals ik al zei, beneden hangen er zelfs alweer deuren in. (en nee, de deurpost blijft niet goud, en ja, op de benedenverdieping worden de deuren wel wit, bij ons boven blijven ze van hout) ook een foto van het affe dak, want dat was er nog bij ingeschoten. Als het goed is komt alles nu voor donderdag zo ver dat eea alleen nog maar in de verf hoeft. beneden dus want boven is dat al grotendeels klaar. vandaag maakt men schoon en dat is ook heel fijn. En ik geloof het pas als ik het zie maar ook deze week... nieuwe ramen aan de voorkant!

onze woning

bijna in 1 keer krijg ik hem op de foto, onze huidige verblijfplaats, maar niet voor lang meer. beneden op de prinshendriklaan ligt de vloer en de mannen werken hard aan allerhande afwerking. fijn, zin om schoon te maken en in te richten, wie had dat gedacht ;-)

presidentsverkiezingen

ik ben nou niet de meest politieke persoon die ik ken maar dit filmpje...

http://www.youtube.com/watch?v=7YYplAoEdDs

nou ja

van die dingen

karakterschets

Hier in de Antoniushof heeft men een extreem vriendelijk gebruik. Tijdschriften en/of boeken die je uit hebt en niet meer wilt houden, leg je in de gang zodat de volgende er lol van kan hebben.

Leuk, want niet alleen een vriendelijk gebaar; je krijgt ook onmiddelijk fantasieen over de gulle gever.

Zo lag er een paar dagen geleden dit setje in de gang, waardoor ik opeens begreep waarom een van mijn karakters niet getrouwd moet zijn, maar een single moeder...

en suite in aanbouw

de ensuite beneden wordt in elkaar gezet en is als het goed is morgen klaar. nog even en het lijkt alsof dit huis al jaren lang goed onderhouden is en alle gruwelijke verbouwingen van de vorige eigenaar nooit hebben plaatsgevonden... :-)

het dak 2

met de isolatieplaat, latjes voor de dakpannen en een deel van de dakpannen...

het

nog wat foto's van binnen

Om het af te leren wat foto's van vers getegelde muren in de badkamer van lex en andere leuke doorkijkjes in het huis. (natúúrlijk weer naar de badkamer... De trap is nog niet af; de treden zijn nog afgeplakt, zijn ook nog maar 1 keer in de verf geweest, maar worden uiteindelijk aan de bovenkant bruin en zijkant wit.

Trouwens... Waarom zijn er eigenlijk geen recente foto's van de keuken?

Dat zit zo, de keuken, die we voor een krat bier overnamen van de bouwvakkers bij de buren die hem anders kapot zouden maken, blijkt nog prima kastjes te hebben, maar de rest was niet echt her te gebruiken en daarom ligt onze prachtige nieuwe keuken vanwege inmiddels kapotte apperatuur weer helemaal uit elkaar. gasplaat doet het niet en afwasmachine moest ook gemaakt worden. (de afwasmachine was trouwens van ons en ook kapot, maar goed)

Ook blijft het ontwerpgewijs een hekel punt want twijfelen we (zie eerder) over het wit wat we hebben laten schilderen en gaan we hem -- na vertrek van de mannen op 27 sept-- afbijten zodat hij weer van hout wordt. Ja, het is suf, maar we zijn gewopon niet echt blij met onze beslissing en dan moet je actie ondernemen. Dus, daar is even weinig te zien, maar dat komt weer.

Ook de ensuite die deze week geplaatst zou worden op de benedenverdieping laat blijkbaar nog even op zich wachten, vraag me af waarom.

meer dak

Gisteren hebben ze de isolatie platen aan de achterkant al aangebracht en vandaag de voorkant, alle pannen zijn er nu af en straks komen de platen erop. Binnen aan de achterkant merk je al dat het warmer is en de wind niet meer door de kieren waait. Op de foto boven zijn ze bezig de pannen er af te halen, op de foto van onze slaapkamer kan je zien dat het inmiddels zo erg lekte dat er in de regentijd zelfs plastic gespannen is tegen het natregenen 's nachts. Alle pannen er af, grote platen er op, dan verse pannen...

Spectaculair project, waar iedereen blij van lijkt te worden, de slowaken, wij, langsfietsende mensen... jammer dat we het als het goed is na vandaag nooit meer gaan zien....

het dak

vandaag dan toch, een dag later dan verwacht, de stijger geplaatst. Onze mannen zijn gelijk aan de slag gegaan om de dakpannen eraf te halen zodat ze de grote hoeveelheden isolatiemateriaal aan de buitenkant vast kunnen maken. Leuk, vinden ze het, geloof ik. want het blijft moeilijk in te schatten, maar ze leken erg vrolijk vandaag...

de voortuin

Omdat Lex zich op de achtertuin uit zal gaan leven en wij vanaf volgende zomer dus ook redelijk veel gebruik zullen gaan maken van de voortuin, willen we daar iets leuks mee doen. Dan kunnen we er af en toe een kop koffie drinken en ziet het huis er ook nog gezellig uit als je aan komt lopen. De mediterrane tegels in badkamer en keuken bevallen erg goed, dus wilde ik graag iets met dat type tegels. Omdat Monique van mozaiek tegels op de Jan van Scorelstraat erg behulpzaam was bij het uitzoeken van de tegels voor de benedenverdieping, besloot ik eens bij haar te informeren. Zij stuurde me vervolgens bovenstaande foto. Die ik helemaal zie zitten/staan bij ons in de voortuin. Zo'n gezellig patchwork kleed van allemaal verschillende gekleurde cementtegels. In plaats van de grijze tegels op de foto wil ik er alleen graag terracotta tegels omheen leggen. Omdat alle door mij gegooglde spaanse en marokkaanse tuinen daar vol mee liggen en omdat het me gewoon heel erg mooi lijkt...

en dan... de benedenverdieping

De benedenverdieping, waar Lex gaat wonen, heeft het langst moeten wachten, maar ook daar zijn nu bijna alle muren gestuukt. De tegels in de wc staan (vinden wij) prachtig en de oude open haard is weggesloopt zodat de nieuwe er in gemaakt kan worden. In oktober bestellen we de keuken en deze week komen ze de ensuite plaatsen.

Terwijl wij dus weten dat het binnen erg hard gaat, ziet de buitenkant er nog steeds uit alsof er niets is gedaan. Mensen fietsen of lopen langs en schudden meewarig hun hoofd of werpen een droevige blik op de container. Dat buitenaanzicht gaat ook deze week veranderen want morgen beginnen ze als alles goed gaat aan het dak. Buiten isolatie en nieuwe dakpannen. En worden de ramen aan de voorkant vernieuwd. Zeggen ze...

Het is raar en spannend wel, dat er nu een einde in zicht is. Toch kom je nog binnen en ruik je rond lunchtijd de geur van slowaakse worst terwijl er vier grote mannen aan de tafel in de woonkamer zitten. De keuken, die we voor een krat bier kregen, blijkt wat meer kuren te vertonen dan we gehoopt hadden; na de afwasmachine is nu ook de gaspit kapot. Stiekem hoop ik af en toe dat die niet meer te repareren is, want dan kunnen we een combimagnetron aanschaffen. Aan de andere kant is het geweldig leuk om zo te recyclen en te zien hoe je een echt mooi huis kan maken voor minder dan normaal. Ook daarin merk ik tot mijn verassing dat ik calvinistischer ben dan ik dacht; al dat materiaal wat mensen weggooien, alle tijd die daar ooit in is gaan zitten om het te maken. Dan vraag ik me af, ben ik een milieufreak of praat ik lekker naar mezelf toe?

Over de inrichting... Ik heb besloten om voor nu op te geven dat ik ikea kastjes in elkaar zou kunnen zetten. De slaapkamers liggen nog vol matrassen en we moeten elkaar en de bouwvakkers de ruimte nog maar even gunnen, dan komt de rest vanzelf. Ondertussen ben ik vorige week naar de Ikea gefietst voor nog meer linholmen lampen en heb ik gelijk bij de kwantum alle verduisteringsgordijnen opgehaald. De gordijnen voor beneden moet ik nog op maat strijken (of zal ik ze toch zomen, dat lijkt mooier) en vraag ik me af of en wanneer ik weer aan het werk zal kunnen. Ik gok en hoop op ergens in Oktober... Maar tot die tijd is het ook en vooral leuk om over al deze dingen na te denken; we hebben eindelijk een plan voor de voortuin, waarover meer straks...

geloogde deuren

NB> DIT IS NIET ONZE KEUKEN

We vinden de deuren zo mooi nu ze in het loogbad zijn geweest dat we ze om de middenverdieping (waar wij gaan wonen) alleen in de olie gaan zetten en verder zo willen houden. Verder twijfelen we nog wat over de gemaakte keuzes in de keuken. Meerdere mensen hebben gezegd dat ze het jammer vinden dat we de deurtjes van de keuken wit hebben gemaakt. Dat vind ik niet, maar ik ben het wel met ze eens dat het wit te massief is geworden. Het idee was een wat afgesletener of in ieder geval minder massief effect te krijgen. Zoals op bovenstaande foto van een Piet Hein Eek keuken. Nu twijfel ik of we de deurtjes nog een keer moeten 'drybrushen' met lichtblauw zoals op de foto (of grijs, gezien de kleur van de vloer) of dat we ze licht op moeten schuren en dan zo houden.

Die keuken blijft sowiezo een beetje een gedoe, los van ineenstortende apperatuur, want eigenlijk wilde ik geen tegels op de muur. Maar ja, hygiene enzo, dus toch door de knieeem gegaan. maar mijn geliefde besloot daarop geheel zelfstandig niet alleen de witte basis tegels te halen maar er ook een rij zwart tussen te zetten. En dat vind ik nou weer jammer bij de vloertegels, want echt niet in stijl. Die willen we nu dus toch blauw maken, zodat ze in ieder geval kwa kleur gaan passen.

En ik maar denken dat de badkamer het ontwerp-probleem zou gaan geven. Maar ja, daar had Alenca, die architecte was, wat dingen over gezegd kwa indeling en omdat we die netjes opgevolgd hebben is die eigenlijk onmiddelijk prachtig geworden...

Dus daarvoor veel dank! Zo kunnen wij ons drukmaken over de rest van het huis.

weer een poging

de zolder waar de binnenisolatie is weggehaald en deurtjes zijn gemaakt. Ook ligt er een nieuwe vloer en zijn de schilders bezig geweest.

de gang en hieronder de wc met tegelvloertje en was/droog combi (al in gebruik zoals duidelijk mag zijn)

omdat het uploaden van foto's niet zo goed ging afgelopen week doe ik nu even een paar kleinere groepjes in verschillende posts, hopelijk lukken die wel

pannekoekentournooi 2008

vorige week zaterdag

een paar update foto's

maar goed, de kleuren zijn allemaal hetzelfde dus spectaculair is t niet als je er niet echt in staat (dan wel...)

zomaar even

Zo maar een foto uit de archieven van Bodhi. Wat voor beest is het??? Ik heb geen idee...

Vanwaar deze russische roulette foto? (ik heb alleen een nummet ingetiept en dit is het resultaat) Het is niet dat ik niets te melden heb. Maar meer dat ik weinig tijd heb om het op te schrijven, of er over na te denken. het huis, het huis. eerlijk gezegd wordt het echt heel mooi. Met golfjes gaat het, de ene dag doen ze veel en zijn we blij, de volgende ontploft de afwasmachine en licht manlief die toch al zo druk is daar twee dagen onder. Maar dan zie je de geloogde deuren die er hangen (gaan lekker alleen in de olie, verder niks!) en de muren en de open haard en de kachel die hoera! precies dezelfde is als we op de beukstraat hadden (lang leven marktplaats) en die prachtige badkamer en zélfs de ikea lampen hangen mooi. Wat wil je dan nog meer? Behalve misschien lekker slapen in je eigen, warme, zachte maar niet té zachte bedje?

maar dat komt, al over twee weken. Dat is toch helemaal niks meer...

keuzes

Waar ik me, nu het einde van de verbouwing in zicht is, vooral over verbaas, is de hoeveelheid keuzes die mensen moeten maken in een leven. Alles wat je bezit moet je ooit een keer kiezen. Je kijkt er naar, vergelijkt het met voorwerpen met dezelfde functie en zegt, deze, deze mag met mij mee en een onderdeel worden van mijn leven. Gewoonlijk doe je dat natuurlijk niet in een keer. Je koopt eens wat, het gaat kapot, je vervangt het, de ene keer gedreven door prijs, de andere keer door schoonheid. Zo niet tijdens een verbouwing. Alles moet mooi en goedkoop en wel gisteren uitgekozen worden.
Natuurlijk hoeven wij ook niet álles te vervangen, maar wel veel. Zo heb je een brievenbus. Eigenlijk denk ik daar nooit zo over na. Dat zit in de voordeur en heeft er voor je gevoel altijd gezeten en zal er altijd blijven zitten, lang nadat je er zelf niet meer bent. Maar wat nou als je een hele lelijke brievenbus hebt? Zoals wij? Dan is dit dus het moment om die te vervangen voor een ander, beter exemplaar. Op zoek naar iets moois, op marktplaats, in winkels, in tijdschriften, ontdek je dan pas hoe veel verschillende brievenbussen er zijn. En lampen en zeepbakjes en kleuren wit voor op de muur en hangsystemen voor je handdoek... En elke keer dat je iets kiest, kies je dus wel dertig anderen van hetzelfde soort niet. En dat, dat niet kiezen, dat zorgt bij mij (altijd de Woody Allan, volgens mijn geliefde) dan natuurlijk weer voor schuldgevoel. Want het doet me denken aan de gymnastiekles op school. Dat je allemaal in je t-shirtje en zwart polyester gymbroekje op die gammele houten bank zit, knokige knieen tegen elkaar aan, bibberend voor wat gaat komen. Twee kindjes staan voor die bank, midden in de zaal en mogen vandaag hun ideale team samenstellen. Een voor een worden je klasgenoten gekozen. De topscoorder die later prof voetballer wil worden eerst, dan het leuke blonde hockey meisje met haar gezonde zeeuws meisje wangen en direct daar weer achteraan hun beste vriendjes en vriendinnetjes, ook al zulke door pindakaas en boterhamworst blakende jongelingen. Met lede ogen zie je aan hoe de rij op de bank naast je korter wordt en de teamgenoten elkaar omhelzen. Tot het moment dat je daar (weer) alleen bent achtergebleven met dat sukkelige jongetje met die hele dikke brilleglazen. En dan kiezen ze toch hem nog eerder in plaats van jou, want hij laat ze altijd afkijken als er een moeilijk wiskunde proefwerk is en jij kan alleen maar leuk tekenen. En nu voel ik me dus de bruut die al die andere mooie spulletjes op de bank laat zitten. Dus voor al die zeepbakjes die ik niet kies, het ligt niet aan jou! Er is vast iemand die jou prachtig en geweldig vindt. Kijk maar naar mij! En tegen die ene echt lelijke brievenbus die in de container ligt kan ik maar 1 ding zeggen. Ik ben ook geen topsporter geworden en dat is maar goed ook.

plaatjes van de dag

zolder met nieuwe boven kasten zodat de rotzooi er achter kan worden gestopt, ensuite midden verdieping (zat er niet, hebben ze dus gebouwd) en stukje badkamer

girlpower?

help, dacht ik toen ik de republikeinse runningmate zag. het zal toch niet dat ze zo slim zijn om alle vrouwen die er van balen dat Obama een man als runningmate heeft gekozen op deze manier aan de twijfel te krijgen? En dan heeft ze ook nog een baby met downsyndrom! Hoe aaibaar kan je zijn?

Gelukkig stuurde mijn betere internethelft me kort daarna de volgende link, waarop duidelijk gemaakt wordt dat haar jongste kind niet van haar, maar van haar zeventientienjarige dochter is.

http://www.dailykos.com/storyonly/2008/8/30/121350/137/486/580223

hoera, dacht ik. Dat zal ze leren. Maar ook, hoe durft iemand dit te doen? Je kan toch niet denken dat niemand daar achter komt? Al snel bleek dat ook niet zo te zijn en in het volgende bericht vertelt mevrouw Palin vrolijk aan de populaire pers dat haar tienerdochter inderdaad op dit moment zwanger is...

http://www.people.com/people/article/0,,20222767,00.html

Waarbij deze vrouw, die de vice president van Amerika wil worden, dus niet alleen een zwangere tienerdochter blijkt te hebben, (ik neem toch aan niet gepland, dus slecht voorgelicht en slecht opgelet) ook is ze tegen abortus én heeft ze het zoals gotbeterhet Linsday Lohan op haar myspace pagina schijnt te zeggen over dit soort zaken in plaats van over wat ze met het land wil.

En ik herinner me dat ik een paar dagen geleden een artikeltje las op Salon, waar de schrijfster van broadsheet, een afdeling over vrouwen, politiek en cultuur, beschrijft dat ze een blog ontdekt heeft van een meisje wat haar abortus en de gedachten eromheen beschrijft. Omdat ze zelf behoefte aan informatie had en die nergens kon vinden.

"I'm 23. I'm knocked up. And I don't want to keep it. You can fuck yourself, Judd Apatow," writes the anonymous author of a blog called "What to Expect When You're Aborting."

En ik realiseer me dat het een andere tijd is dan toen ik opgroeide. Juno, de hit van afgelopen winter, is niet alleen een leuke, grappige mooie film, nee, het is ook een film die zegt, laat die baby maar komen. En hoewel ik niet vind dat abortus een vervanging zou moeten zijn van reguliere voorbehoedsmiddelen, ben ik toch wel erg blij dat het kan, kon en zal blijven kunnen. Een onderwerp waar ik ooit mooier en meer over zal schrijven als ik tijd en rust heb. Het enige positieve aan dit alles is, dat linkse amerikaanse vrouwen het nu wel uit hun hoofd zullen laten om hun hillary stem aan deze dame te geven. Da's dan wel weer fijn en dus krijgt die ouwe johan c weer gelijk dat elk voordeel z'n... of was het nou andersom?

http://myabortion.tumblr.com/

Marktplaats

Terwijl mijn moeder beter dan ik foto's kan bewerken, printen en zelfs zelf boekjes drukt via de hemaservice, doet mijn vader nog steeds niets via internet. Om gordijnen te kijken trokken wij vanochtend dus, zeer verfrissend, de stad in. Eerst naar de Hema, die eigenlijk een minder groot assortiment hadden dan ik had gedacht, daarna via de V&D naar de Bijenkorf. En overal iets gevonden, dus dat is fijn. Maar wat me vooral bezig hield, tijdens dit uitstapje, is hoe weinig ik eigenlijk nog in winkels kom. Ik zit achter de computer en tiep 'zeepbakje' waarna ik het betreffende object 200 keer via marktplaats aangeboden krijg (valt bij zeepbakjes nou juist tegen, trouwens) en het gelijk kan bestellen. Het is handig, zeker als je zo veel moet als ik op dit moment. Maar natuurlijk wel minder gezellig. Want appelpunten met koffie heb ik hier thuis niet. En het laat zien hoe we inmiddels echt tot verschillende generaties behoren. Want ook mijn moeder, die verder erg goed is met de computer, wil eigenlijk niets kopen via de computer. Ze wil niet eens internetbankieren.
Hoe deden ze dat dan, met kinderen? Hoe konden ze al die dingen kopen die je nodig hebt? Waar haalden ze de tijd vandaan? En terwijl ik dat denk, bedenk ik dat ook dit weer in mijn thema van de week past. Ze kochten gewoon minder, want ze hadden niet de hele tijd dingen nodig. Waardoor ik me alweer realiseer dat Marktplaats en internetwinkels handig zijn, maar ook gevaarlijk. En dat ik wel over het speelgoed van de kinderen kan klagen en wat zij allemaal willen, maar zelf moet ik ook uitkijken. Niet alleen in de winkel, maar zelfs hier, veilig achter de computer...

meer vorderingen

het gaat hard nu en ik heb weinig tijd om te schrijven, omdat ik steeds op marktplaats op zoek ben naar brievenbussen, zeepbakjes, kachels en deurbeslag. vandaar alleen wat foto's van de badkamer en de vloer, waar een spannende isolatie tussen gezet wordt en de keuken, alweer een stadium verder.