Laatst zag ik een aflevering van 'the new adventures of old Christine'. Old Christine is een sitcom over een gescheiden moeder die nog met haar ex omgaat omdat ze samen een kind hebben. Om het kind goed onderwijs te laten krijgen zit hij op een prive school, maar zijzelf is overtuigd 'links'. Veel afleveringen gaan over daten na de scheiding, of het gevecht tegen de witte upperclass moeders uit de klas van haar zoontje Ritchie, maar vaak ook gaan ze over haar gevecht met zichzelf. En hoe links ze eigenlijk is.
Zo ook deze. Christie runt, met een zwarte vriendin (Barb) waarmee ze een nep lesbisch huwelijk heeft zodat die in het land kan blijven, een all womens gym. De gym loopt niet zo goed en haar vriendin geeft een interview in een tijdschrift voor zwarte vrouwelijke ondernemers. Al snel zit de gym weer vol, met zwarte vrouwen. Christine ontdekt dat ze dat moeilijk vindt. Nu is zij een minderheid en dat bevalt haar eigenlijk niet. Dus terwijl ze de hele aflevering roept dat ze er niks aan kan doen en toch echt een democrate is die in een prius rijdt, wil ze wel dat de gym weer gemixter wordt. Ondertussen worstelend met zichzelf en waarom ze nou zo veel vooroordelen heeft.
Hier moest ik aan denken toen Bodhi gisteren na het zien van de nieuwe werkster van Lex, genaamd Fatima, aan me vroeg: "Waarom is iedereens werkster altijd bruin?" Ik, de politiek correcte, vond dit een moeilijke vraag. Dus ik worstelde me door allemaal verhaaltjes heen. Makkelijk te combineren met kinderen. Je kan je eigen tijden bepalen. En oh ja, als je niet zo veel opleiding hebt heb je ook niet zo veel keuze wat voor werk je kan gaan doen. Ik voelde me net Christine. De obstervatie van mijn acht jarige zoon was zelfs als eerlijke observatie al te veel voor me. Dus met een halfslachtig, ja, maar wij hadden toch ooit een Poolse meneer als werkster, probeerde ik me er dan maar uit te redden. (waardoor ik me zelf niet beter voelde, want ja, dat is eigenlijk net zoiets)
Vanochtend dezelfde vraag aan manlief gesteld, die gewoon antwoordde, omdat ze weinig opleiding hebben gehad in het land waar zij vandaan komen. En dat is een eerlijk antwoord op een eerlijke vraag. Zonder waardeoordeel.
Jaloers kan ik daar op zijn.
Net als op het feit dat opa een werkster heeft trouwens, want schoonmaken, niks aan.
woensdag 21 januari 2009
donderdag 8 januari 2009
grieperdegriep
Al weken heerst hier in huis de griep en het stopt maar niet. De kinderen hebben weinig last lijkt het, los van wat gemopper wat ook kan zijn omdat ze 1) weer naar school zijn. 2) 2 jaar oud zijn. 3) op hun moeder lijken. Maar goed, wij zijn dus niet bijzonder gezond en dat is balen, want ik ben wel klaar met die prop snot in mijn oren. Morgen gaat de dokter ze uitspuiten dus wie weet. verder is het wachten op de schaatsen van Bodhi, die uit denemarken moeten komen. volgens de tracker zijn ze al in het land, nu nog hier op zich niet hele erg want dat schaatsen is wel leuk maar ik ben meer een zomermens. ook is lex er en de poezen zijn er nog steeds. Arme schatten, ik kan het maar niet over mijn hart verkrijgen echt serieus actie te ondernemen.
Wel leuk is dat ik lekker aan de voetbalvrouwen aan het schrijven ben. Lex' komst natuurlijk ook, we zien elkaar niet veel, af en toe eventjes bijpraten hoe het gaat. En ik heb de doos met cd's teruggevonden dus draai lekker Lou Reed's New york en de Doors, Nirvana en andere sentimentele muziek uit voorbnije jaren die me aan los Angeles en dus warmte doet denken...
Wel leuk is dat ik lekker aan de voetbalvrouwen aan het schrijven ben. Lex' komst natuurlijk ook, we zien elkaar niet veel, af en toe eventjes bijpraten hoe het gaat. En ik heb de doos met cd's teruggevonden dus draai lekker Lou Reed's New york en de Doors, Nirvana en andere sentimentele muziek uit voorbnije jaren die me aan los Angeles en dus warmte doet denken...
Abonneren op:
Reacties (Atom)